لوله های فولادی به روش های مختلفی تولید می شوند.

بخش عمده ای از تفاوت لوله درز مستقیم و درز اسپیرال نیز در همین موضوع نهفته است.

اما روش کلی تولید لوله به این صورت است که ورق های فولادی را در ابعاد مورد نظر برش می دهند، سپس صفحات تولید شده را از میان غلطک های خاصی عبور می دهند. این بخش، موجب خمیده شدن صفحات ورق و تبدیل آن ها به شکل لوله می گردد.

مرحله بعد، زمانی است که تفاوت لوله درز مستقیم و درز اسپیرال را رقم می زند؛ حالا نوبت جوشکاری لبه های ورق است. در فرایند تولید لوله درز مستقیم که به نام ERW نیز معروف است، جوشکاری به دو شیوه اصلی، یعنی جوشکاری زیر پودری یا قوس الکتریکی انجام می شود.

برای تولید لوله درز مستقیم معمولا از ورق هایی با ضخامت ۴ تا ۱۰ میلی متر استفاده می شود.

همچنین پس از تولید محصول، ممکن است آن را آزمایش کنند. برای آزمایش لوله درز مستقیم، آب را با فشار خاصی از درون مقطع فولادی عبور می دهند. این کار هم مقاومت و کیفیت جوش محصول نهایی را می سنجد و هم موجب شسته شدن و حذف براده های آهن از درون لوله خواهد شد.

لوله ی فولادی درز مستقیم را می توان از قطر ۶ تا ۱۶ اینچ و همچنین از طول ۳ تا ۱۵ متر تولید کرد .